ΕΓ/ΟΓ ΝΗΣΟΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ
Όταν στις 29 Δεκεμβρίου 2011 το ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ εκτέλεσε το τελευταίο του δρομολόγιο από Πάτρα για Σάμη και Πισαετό, ουδείς φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Οι αλλαγές στις ισορροπίες και οι «κόντρες» στο Ιόνιο εντάθηκαν.
Το θρυλικό ποστάλι τής πάλαι ποτέ κραταιάς οικογένειας Στρίντζη αρχικά αντάλλαξε δρομολόγια (Ιούλιος 2011) με το νεότερο και οικονομικότερο ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ στη γραμμή της Πάτρας, ενώ στη συνέχεια (Νοέμβριος 2011) η εταιρεία του αποχώρησε και από τη γραμμή της Κυλλήνης, και το ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ στα τέλη του 2011 αντικαταστάθηκε οριστικά από το ομόσταβλό του. Αυτό οδήγησε σε πολύμηνο παροπλισμό, αποκαλύπτοντας την αρχή του τέλους.
Τότε πολλοί πίστεψαν ότι το βασιλοβάπορο των Στριντζαίων, που μεγαλούργησε για 18 ολόκληρα χρόνια στη γραμμή της Κεφαλονιάς, σύντομα θα περνούσε στην ιστορία. Η άποψη αυτή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο μετά και από την οριστική αποδρομολόγηση του ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ και την αιφνίδια κατάρρευση της Strintzis Ferries που ακολούθησε στα μέσα Οκτώβρη του 2012.
Μια εξέλιξη δυσμενής, καθώς μετά από 52 χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στα ακτοπλοϊκά δρώμενα, η οικογένεια Στρίντζη τελικά αποχώρησε κλείνοντας ένα μεγάλο κύκλο. Το κενό που προκλήθηκε αναμφίβολα υπήρξε μεγάλο.
Ο ανταγωνισμός, όσο φιλότιμα κι αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να καλύψει την απουσία των δύο δημοφιλών πλοίων της εταιρείας Στρίντζη και να επαναφέρει την ισορροπία στην περιοχή –προς έκπληξή μας και παρά το γεγονός ότι υπήρχε το κατάλληλο «υλικό».
Το γεγονός ενίσχυσε σημαντικά το τοπικό αίσθημα των Κεφαλονιτών, οι οποίοι δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Εδώ και δεκαετίες είχαν μάθει να ζουν και να ταξιδεύουν με τα «δικά τους πλοία», τα μπλε καράβια, και δεν συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο.
Η ελπίδα της επιστροφής τους αποτελούσε διακαή πόθο γι’ αυτούς. Ήταν θέμα χρόνου να εκπληρωθεί. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι σκληρή, καθώς η οικονομική κρίση καθιστά απαγορευτική την αγορά νέων πλοίων. Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί σύντομα μια βιώσιμη λύση που να ικανοποιεί την τοπική κοινωνία και να ανυψώνει το ηθικό των κατοίκων. Τελικά βρέθηκε.
Μετά από πολλές προσπάθειες δημιουργήθηκε μια νέα εταιρεία από ντόπια στελέχη, η Kefalonian Lines, που με τη σειρά της αποφάσισε να αγοράσει και να επανδραστηριοποιήσει το θρυλικό εκείνο πλοίο που τόσο λάτρεψαν οι Κεφαλονίτες, το πλοίο που καθιερώθηκε στη γραμμή της Κεφαλονιάς ως το μακροβιότερο (1995-2011) μετά το ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ, το ταχύτερο (21 κόμβοι) και το πιο πολυτελές· το πλοίο, από τη γέφυρα του οποίου πέρασαν μερικοί από τους καλύτερους καπεταναίους της ακτοπλοΐας μας, όπως οι: Γεράσιμος Παξινός, Αλέκος Παπαδέας, Ηλίας Φραγκισκάτος, Θεοτόκης Καβαλλιεράτος, Βαγγέλης Γρηγορόπουλος, Γεράσιμος Στανίτσας, Μιχάλης Παρίσης, Γεράσιμος Κατσαΐτης, Αγάπιος Παριανός και Παναγής Νεόφυτος.
.jpg)
